Καρκίνος Ενδομητρίου

Ο καρκίνος του ενδομητρίου είναι ο καρκίνος που αναπτύσσεται στον ιστό που επενδύει τη μήτρα. Οι περισσότεροι καρκίνοι του ενδομητρίου είναι αδενοκαρκινώματα.

Ο καρκίνος του ενδομητρίου είναι ο πλέον συχνός καρκίνος των οργάνων του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος. Στην Ευρώπη, 1 έως 2 κάθε 100 εκατό γυναίκες θα αναπτύξουν καρκίνο του ενδομητρίου σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πάνω από 88.000 γυναίκες διαγιγνώσκονται με καρκίνο του ενδομητρίου κάθε χρόνο. Αυτός ο αριθμός αυξάνεται στην πλειονότητα των Ευρωπαϊκών χωρών. Είναι η έβδομη πλέον κοινή αιτία θανάτου από καρκίνο στις γυναίκες της Δυτικής Ευρώπης. Ο καρκίνος του ενδομητρίου εμφανίζεται συνήθως σε γυναίκες που είναι άνω των 50 ετών και επομένως βρίσκονται στην εμμηνόπαυση. Εν τούτοις, άνω του 25% των περιπτώσεων μπορεί να εμφανιστεί και πριν από την εμμηνόπαυση. Κατά τη διάγνωση, περίπου το 75% των γυναικών έχουν καρκίνο που περιορίζεται στη μήτρα (στάδιο Ι). Για αυτές τις γυναίκες, η πρόγνωση είναι καλή και το 5ετές ποσοστό επιβίωσης είναι 90%.

Δεν έχει αποσαφηνισθεί μέχρι σήμερα γιατί εμφανίζεται ο καρκίνος του ενδομητρίου, έχουν όμως εντοπισθεί κάποιοι παράγοντες κινδύνου. Ένας παράγοντας κινδύνου αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, αλλά δεν είναι αναγκαίος ή αρκετός για να προκαλέσει καρκίνο. Ο παράγοντας κινδύνου δεν αποτελεί αιτία αυτός καθαυτός.

Κάποιες γυναίκες με αυτούς τους παράγοντες κινδύνου δεν θα αναπτύξουν ποτέ καρκίνο του ενδομητρίου και κάποιες άλλες, χωρίς κανέναν από αυτούς του παράγοντες κινδύνου, θα αναπτύξουν καρκίνο του ενδομητρίου.

Η πλειονότητα των καρκίνων του ενδομητρίου χρειάζονται οιστρογόνα για να αναπτυχθούν. Χωρίς τα οιστρογόνα σταματάνε να αναπτύσσονται ή αναπτύσσονται πιο αργά. Για το λόγο αυτό, με μερικές εξαιρέσεις, οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του ενδομητρίου συνδέονται με τα οιστρογόνα.

Οι κυριότεροι παράγοντες κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του ενδομητρίου είναι:

  • Ηλικία: ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του ενδομητρίου μεγαλώνει όσο η γυναίκα μεγαλώνει σε ηλικία
  • Γενετικά αίτια: οι γυναίκες με κληρονομικό μη-πολυποδισιακό σύνδρομο καρκίνου του παχέως εντέρου έχουν υψηλό ρίσκο να αναπτύξουν καρκίνο του ενδομητρίου σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Πρόκειται για κληρονομούμενο σύνδρομο που οφείλεται στη μετάλλαξη ενός γονιδίου και ενοχοποιείται για το 5% των καρκίνων του ενδομητρίου
  • Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του ενδομητρίου: οι γυναίκες που έχουν συγγενή πρώτου βαθμού (μητέρα, αδελφή ή κόρη) που έχει εμφανίσει καρκίνο του ενδομητρίου, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του ενδομητρίου
  • Γυναίκες που έχουν διαγνωσθεί με καρκίνο του μαστού ή των ωοθηκών διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του ενδομητρίου
  • Ατομικό ιστορικό συγκεκριμένων γυναικολογικών νοσημάτων: το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, όπως και η υπερπλασία του ενδομητρίου, αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του ενδομητρίου
  • Έκθεση σε οιστρογόνα χωρίς ή με ανεπαρκή ποσότητα προγεστερόνης: είτε λόγω φυσικής ανισορροπίας, είτε λόγω πρόσληψης εξωτερικών οιστρογόνων, ειδικά κατά τη διάρκεια θεραπειών που περιέχουν μόνον οιστρογόνα και όχι προγεστερόνη, μετά την εμμηνόπαυση
  • Υπερβάλλον βάρος και παχυσαρκία: το υπερβάλλον βάρος και η παχυσαρκία αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου του ενδομητρίου διότι μεταβάλλουν το επίπεδο των οιστρογόνων και των επιδράσεών τους
  • Διαβήτης: οι γυναίκες με διαβήτη διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του ενδομητρίου, διότι ο διαβήτης μεταβάλλει το επίπεδο των οιστρογόνων
  • Υπέρταση: έχει υποστηριχθεί ότι η υπέρταση συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του ενδομητρίου, αλλά ο μηχανισμός της πιθανής σύνδεσης δεν είναι ακόμα σαφής
  • Ατεκνία: οι γυναίκες που δεν είχαν καμία εγκυμοσύνη διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του ενδομητρίου. Από την άλλη πλευρά, οι γυναίκες που απέκτησαν ένα παιδί ή περισσότερα διατρέχουν λιγότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του ενδομητρίου. Αυτή ισχύει ειδικά στην περίπτωση γυναικών με 5 ή περισσότερα παιδιά
  • Ο αριθμός των εμμηνορρυσιακών κύκλων: ο μεγαλύτερος αριθμός των εμμηνορρυσιακών κύκλων κατά τη διάρκεια της ζωής αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του ενδομητρίου, πάλι για λόγους ορμονικούς

Η λήψη αντισυλληπτικών φαρμάκων που περιέχουν οιστρογόνα και προγεστερόνη μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του ενδομητρίου. Και άλλοι παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί ότι συνδέονται είτε με αυξημένο κίνδυνο (κατανάλωση οινοπνεύματος, έλλειψη φυσικής άσκησης) είτε με μειωμένο κίνδυνο (κατανάλωση φυτο-οιστρογόνων που εμπεριέχονται σε τροφές με σόγια, στον καφέ και στα λαχανικά) ανάπτυξης καρκίνου του ενδομητρίου. Εν τούτοις, οι συσχετίσεις αυτές δεν στηρίζονται σε ισχυρά δεδομένα.

Ο έλεγχος για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας (με την λήψη τραχηλικού επιχρίσματος που λαμβάνεται κάθε 2-3 χρόνια) που γίνεται κατά τη διάρκεια γυναικολογικής εξέτασης, στοχεύει στην ανίχνευση καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και όχι καρκίνου του ενδομητρίου.

Η πλέον συχνή ένδειξη του καρκίνου του ενδομητρίου είναι η αιμορραγία από τον κόλπο. Μετά την εμμηνόπαυση, δεν θα πρέπει να υπάρχει αιμορραγία από τον κόλπο. Επομένως η παρουσία αιμορραγίας δεν είναι φυσιολογική. Πριν την εμμηνόπαυση, η αιμορραγία ανάμεσα στην έμμηνο ρύση, ή η ασυνήθιστη σοβαρή κολπική αιμορραγία κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως, θα πρέπει επίσης να προειδοποιεί τις γυναίκες να συμβουλεύονται τον γιατρό τους. Ο καρκίνος του ενδομητρίου δεν είναι η μόνη και πιο συχνή αιτία τέτοιας κολπικής αιμορραγίας και ως εκ τούτου, οι γιατροί θα πρέπει να συστήνουν περαιτέρω εξετάσεις.

Η διάγνωση του καρκίνου του ενδομητρίου βασίζεται στις παρακάτω εξετάσεις:

  1. Κλινική εξέταση
  2. Απεικονιστικές εξετάσεις: αρχικά με διακολπικό υπερηχογράφημα. Εφόσον διαπιστωθεί πάχος ενδομητρίου μεγαλύτερο από 4 εκ, θα πρέπει να ληφθεί δείγμα για βιοψία. Ο απεικονιστικός έλεγχος συμπληρώνεται με αξονική ή μαγνητική τομογραφία
  3. Ιστοπαθολογική εξέταση: η εργαστηριακή αυτή εξέταση γίνεται από παθολογοανατόμο, ο οποίος θα βεβαιώσει τη διάγνωση καρκίνου του ενδομητρίου και θα παράσχει περαιτέρω πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά του καρκίνου. Η βιοψία συνήθως λαμβάνεται με υστεροσκόπηση

Ο γιατρός θα πρέπει να λάβει υπόψη του πολλές παραμέτρους του καρκίνου και να συζητήσει με τις ασθενείς, προκειμένου να αποφασίσει για τη θεραπεία.

Πληροφορίες σχετιζόμενες με την ασθενή

  • Ατομικό ιατρικό ιστορικό
  • Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου, ειδικά καρκίνου του μαστού και των ωοθηκών
  • Παρουσία ή όχι εμμήνου ρύσεως
  • Γενική ευεξία
  • Τα αποτελέσματα της κλινικής εξέτασηςαπό τον γιατρό
  • Προεγχειρητικός έλεγχος

Σχετικές πληροφορίες για τον καρκίνο

  • Αποτελέσματα της βιοψίας ενδομητρίου: τα αποτελέσματα της βιοψίας θα πρέπει να περιλαμβάνουν τον ιστολογικό τύπο των κυττάρων από τα οποία αποτελείται ο όγκος και το βαθμό διαφοροποίησης του καρκινώματος
  • Σταδιοποίηση: με τη σταδιοποίηση αξιολογείται η επέκταση του καρκίνου και η πρόγνωση της ασθενούς. Το στάδιο είναι θεμελιώδες για την απόφαση που αφορά τη θεραπεία. Όσο πιο προχωρημένο είναι το στάδιο τόσο χειρότερη είναι η πρόγνωση. Για τον καρκίνο του ενδομητρίου το στάδιο ορίζεται μετά τη χειρουργική επέμβαση της ασθενούς, βασιζόμενο σε αυτά που είδε ο χειρουργός, καθώς και από τα αποτελέσματα της παθολογο-ανατομικής εξέτασης του όγκου που αφαιρέθηκε
  • Αξιολόγηση του κινδύνου υποτροπής: Η αξιολόγηση του κινδύνου υποτροπής επιτρέπει στους γιατρούς να αποφασίσουν σε ό,τι αφορά την καλύτερη θεραπεία για τη μείωση του κινδύνου όσο γίνεται περισσότερο, χωρίς να εφαρμόσουν υπερβολική θεραπεία, που δεν θα μειώσει τον κίνδυνο αλλά μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα ζωής

Ο ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας είναι η χειρουργική επέμβαση. Η ακτινοθεραπεία και η χημειοθεραπεία που εφαρμόζονται μετά από τη χειρουργική επέμβαση ονομάζονται επικουρικές θεραπείες, που σημαίνει ότι εφαρμόζονται σε συνδυασμό με τη χειρουργική επέμβαση. Για κάποιες ασθενείς, είναι διαθέσιμες περισσότερες θεραπευτικές δυνατότητες και η επιλογή θα πρέπει να συζητείται σύμφωνα με την ισορροπία που υπάρχει ανάμεσα στα αναμενόμενα οφέλη και τους κινδύνους.

Χειρουργική επέμβαση

Για τους ασθενείς που κρίνονται χειρουργήσιμοι, ο στόχος της επέμβασης είναι να σταδιοποιηθεί η νόσος και να αφαιρεθεί η μήτρα που περιέχει τον όγκο. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, οι χειρουργοί επιθεωρούν και ψηλαφούν όλα τα κοιλιακά όργανα (ήπαρ, διάφραγμα, ελεύθερο περιτόναιο, περιτοναϊκές επιφάνειες). Οι χειρουργοί, επίσης, εκπλένουν με υγρό την κοιλιακή κοιλότητα, το αφαιρούν με αναρρόφηση και το στέλνουν στο εργαστήριο για την αναζήτηση καρκινικών κυττάρων.

Όλοι οι ιστοί που αφαιρέθηκαν κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης στέλνονται στο εργαστήριο για να εξετασθούν από τον παθολογοανατόμο (ιστολογική εξέταση).

Η τυπική χειρουργική προσέγγιση για τον καρκίνο του ενδομητρίου συνίσταται στην αφαίρεση της μήτρας, των ωοθηκών και των σαλπίγγων, με ή χωρίς αφαίρεση των λεμφαδένων. Πολλοί χειρουργοί συνιστούν την αφαίρεση των λεμφαδένων σε ασθενείς με μέσο ή υψηλό ρίσκου καρκίνο του ενδομητρίου προχωρημένου σταδίου.

Επικουρική θεραπεία

Η επικουρική θεραπεία είναι η θεραπεία που χορηγείται ως συμπλήρωμα της χειρουργικής επέμβασης. Δεν υπάρχουν οριστικά δεδομένα που να επιβάλλουν την υποχρεωτική χρήση της επικουρικής θεραπείας σε ασθενείς με νόσο που περιορίζεται στη μήτρα (εντοπισμένοι καρκίνοι του ενδομητρίου). Υπάρχει ακόμη διαμάχη και έλλειψη σαφών αποδείξεων ποιες είναι οι καλύτερες επιλογές για όλα τα στάδια. Συνιστάται η απόφαση για τη θεραπεία του καρκίνου του ενδομητρίου να βασίζεται σε συζήτηση διεπιστημονικής ομάδας ιατρών. Η συνάντηση αυτή διαφόρων ειδικών ονομάζεται ογκολογικό συμβούλιο.

Οι επιλογές επικουρικής θεραπείας περιλαμβάνουν:

  • Κολπική βραχυθεραπεία: πρόκειται για μια εσωτερικού τύπου ακτινοθεραπεία, όπου η πηγή ακτινοβολίας τοποθετείται μέσα στον κόλπο
  • Εξωτερική ακτινοθεραπεία της πυέλου
  • Χημειοθεραπεία: χρήση αντινεοπλασματικών φαρμάκων, τα οποία θανατώνουν τα καρκινικά κύτταρα ή περιορίζουν την ανάπτυξή τους

Κίνδυνοι από τη χειρουργική επέμβαση

Υπάρχουν κίνδυνοι που σχετίζονται με το χειρουργείο και που συναντώνται σε κάθε είδους επέμβαση με γενική αναισθησία. Στις επιπλοκές αυτές, οι οποίες είναι ασυνήθεις, συγκαταλέγονται η εν τω βάθη φλεβική θρόμβωση, αναπνευστικές και καρδιακές επιπλοκές, αιμορραγία, λοιμώξεις και αλλεργική αντίδραση στην αναισθησία. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης το ουροποιητικό, αλλά και τμήματα του εντέρου δύναται να υποστούν βλάβη.

Άμεση ή και απώτερη επιπλοκή αποτελεί το λεμφοίδημα ως απότοκος της χειρουργικής εξαίρεσης λεμφαδένων της πυέλου και των λεμφαδένων παρά της κοιλιακής αορτής. Η αφαίρεση των λεμφαδένων είναι δυνατό να διαταράξει την ομαλή κυκλοφορία της λέμφου με αποτέλεσμα τη συσσώρευση λεμφικού υγρού στα κάτω άκρα και κατ’ επέκταση τη δημιουργία οιδήματος.

Επιπλοκές της υστερεκτομής αποτελούν επίσης η ακράτεια ούρων και η πρόπτωση του κόλπου, ακόμα και χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση, καθώς μπορεί να τραυματιστούν και να εξασθενήσουν οι μύες της πυελικής χώρας.

Οι προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες στις οποίες εξαιρέθηκαν χειρουργικά οι ωοθήκες τους θα βιώσουν συμπτώματα σχετιζόμενα με την εμμηνόπαυση σύντομα μετά την επέμβαση.

Παρενέργειες της επικουρικής θεραπείας

Οι περισσότερες παρενέργειες της επικουρικής θεραπείας είναι συνήθως αναστρέψιμες με το πέρας των θεραπειών. Η πρόληψη, αλλά και η έγκαιρη αντιμετώπισή τους μπορεί να τις περιορίσει, ακόμα και να εξαλείψει κάποιες από αυτές. Γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει ενημέρωση των ασθενών εκ των προτέρων.

Ακτινοθεραπεία της πυέλου

Οι παρενέργειες της εξωτερικής ακτινοθεραπείας στην αντιμετώπιση του καρκίνου του ενδομητρίου οφείλονται στην ακτινοβολία των οργάνων που βρίσκονται γύρω από τη μήτρα. Οι παρενέργειες της ακτινοθεραπείας επί του ουροποιητικού συστήματος περιλαμβάνουν επώδυνη ούρηση, σπασμούς της ουροδόχου κύστης που μπορεί να καταλήξουν σε συχνοουρία, παρουσία αίματος στα ούρα, απόφραξη του ουροποιητικού συστήματος και εξέλκωση ή και νέκρωση του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης. Οι επιπτώσεις της ακτινοθεραπείας επί του κατώτερου πεπτικού συστήματος περιλαμβάνουν διαταραχές των κενώσεων όπως διάρροια, έκκριση βλέννας και αίματος από το ορθό και σπανιότερα, διάτρηση του εντέρου. Η στένωση του κόλπου είναι επίσης μία απώτερη επιπλοκή της ακτινοθεραπείας επί της πυέλου.

Ενδοκολπική βραχυθεραπεία

Οι παραπάνω αναφερθείσες παρενέργειες της εξωτερικής ακτινοθεραπείας μπορεί επίσης να εμφανισθούν στην ενδοκολπική βραχυθεραπεία, αλλά σε μικρότερο βαθμό, καθώς αυτός ο τύπος ακτινοθεραπείας περιορίζει το πεδίο ακτινοβόλησης. Η κολπική ξηρότητα είναι συχνή κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία. Η κολπική ξηρότητα και στενότητα μπορεί να καταλήξουν σε μακροχρόνια σεξουαλική δυσλειτουργία.

Χημειοθεραπεία

Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας είναι πολύ συχνές. Εξαρτώνται από τα φάρμακα που έχουν χορηγηθεί, από τις δόσεις και από ατομικούς παράγοντες. Οι πιο συχνές παρενέργειες των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στη χημειοθεραπεία για την αντιμετώπιση του καρκίνου του ενδομητρίου είναι η απώλεια μαλλιών και η μείωση του αριθμού των λευκών και ερυθρών αιμοσφαιρίων καθώς και των αιμοπεταλίων. Η μείωση των κυττάρων αυτών μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία, αιμορραγία και λοιμώξεις.

Άλλες συχνές παρενέργειες περιλαμβάνουν:

  • Αλλεργικές αντιδράσεις, όπως οίδημα και εξανθήματα
  • Νευρολογικές επιπλοκές στα χέρια ή και τα πόδια (περιφερική νευροπάθεια) με αιμωδίες και πόνο, ή αίσθημα καύσους στο δέρμα
  • Παροδική απώλεια ή μεταβολές στην όραση
  • Εμβοές αυτιών ή μεταβολές στην ακοή
  • Χαμηλή αρτηριακή πίεση
  • Ναυτία, έμετο και διάρροιες
  • Φλεγμονές σε περιοχές όπως το επιθήλιο του στόματος
  • Απώλεια της γεύσης
  • Έλλειψη όρεξης
  • Βραδυκαρδία
  • Αφυδάτωση
  • Ήπιες αλλαγές στα νύχια και το δέρμα που σύντομα θα εξαφανισθούν
  • Επώδυνο οίδημα και αίσθημα καύσους στο σημείο που έγινε η ένεση
  • Πόνος στους μυς και στις αρθρώσεις
  • Επιληπτικές κρίσεις
  • Κόπωση

Αφού ολοκληρωθεί η θεραπεία οι γιατροί θα προτείνουν ένα πρόγραμμα παρακολούθησης που θα συνίσταται σε ιατρικές επισκέψεις σε τακτική βάση με στόχο:

  • Την ανίχνευση πιθανής υποτροπής
  • Την αξιολόγηση των επιπλοκών που συνδέονται με τη θεραπεία και τη διαχείρισή τους
  • Την παροχή ψυχολογικής υποστήριξης και πληροφόρησης για να ενισχύσουν την επιστροφή στη φυσιολογική ζωή
  • Την εφαρμογή ενός προγράμματος επιτήρησης, γιατί υπάρχει αυξημένος κίνδυνος καρκίνου του μαστού, των ωοθηκών και του παχέως εντέρου

Οι ασθενείς θα πρέπει να υποβάλλονται σε επισκέψεις παρακολούθησης κάθε 3-4 μήνες με φυσική και γυναικολογική εξέταση για τα πρώτα 2 χρόνια και ύστερα, ανά 6 μήνες μέχρι συμπλήρωσης 5 χρόνων. Μπορούν να απαιτηθούν πιο τακτικές επισκέψεις και περαιτέρω διερευνήσεις εφόσον ενδείκνυνται κλινικά.

Μπορεί να είναι σκληρό να ζει κανείς με τη σκέψη ότι ο καρκίνος μπορεί να επιστρέψει. Από τα μέχρι σήμερα δεδομένα, δεν μπορεί να συστηθεί κανένας συγκεκριμένος τρόπος μείωσης του κινδύνου υποτροπής μετά από την ολοκλήρωση της επικουρικής θεραπείας. Η επιστροφή στη φυσιολογική ζωή μπορεί να μην είναι εύκολη για κάποιες ασθενείς. Μπορεί να αποτελέσουν λόγους ανησυχίας κάποιες ερωτήσεις που σχετίζονται με την εικόνα του σώματος, τη σεξουαλικότητα, την κόπωση, την εργασία, τα συναισθήματα ή τον τρόπο ζωής. Αποτελεί βοήθεια η συζήτηση αυτών των θεμάτων με συγγενείς, φίλους ή γιατρούς. Σε πολλές χώρες είναι διαθέσιμη βοήθεια από ομάδες πρώην ασθενών ή τηλεφωνικές υπηρεσίες πληροφοριών και γραμμές βοήθειας.

Γυναικολογία

Κακοήθειες οργάνων αναπαραγωγής

  Επικοινωνήστε μαζί μας

    *Αυτός ο ιστότοπος προστατεύεται από το σύστημα reCAPTCHA και ισχύουν η Πολιτική Απορρήτου και οι Όροι Παροχής Υπηρεσιών της Google.

    ONLINE ΡΑΝΤΕΒΟΥ

    Εγγραφείτε στο Newsletter

    Μαρτυρίες Ασθενών

    Πολύ ευγενικός γιατρός, άμεση απάντηση σε οποιοδήποτε ερώτημα κι αν υπάρξει, πολύ καθαρός χώρος και σου προσαρμόζει τα ραντεβού την ώρα που μπορείς εσύ.

    Μαρία Τ.

    Ο γιατρός είναι ευσυνείδητος, υπομονετικός και άριστος στη δουλειά του. Τον συνιστώ ανεπιφύλακτα.

    Σοφία Π.

    Πρότυπο ιατρείο, εξαιρετικός γιατρός. Μηδενικός χρόνος αναμονής, άμεση εξυπηρέτηση.

    Σύλβια Μ.

    Κλείστε Ραντεβού

    Sed ut perspiciatis unde omnis iste natus error sit voluptatem accusantium doloremque laudantium, totam rem aperiam.