Μέχρι σήμερα, η αιτία του καρκίνου της ωοθήκης δεν είναι απόλυτα κατανοητή. Έχει ταυτοποιηθεί ένας αριθμός παραγόντων κινδύνου κάποιοι εκ των οποίων είναι ειδικοί για συγκεκριμένους υπότυπους καρκίνου της ωοθήκης. Σε πολλές περιπτώσεις, ωστόσο, κανένας από τους παράγοντες δεν είναι εμφανώς παρών. Ένας παράγοντας κινδύνου αυξάνει τον κίνδυνο να προκύψει καρκίνος, αλλά δεν είναι ούτε απαραίτητος ούτε αρκετός για να προκαλέσει καρκίνο. Ένας παράγοντας κινδύνου δεν αποτελεί αιτία από μόνος του.

Ορισμένες γυναίκες που έχουν έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου δεν θα αναπτύξουν ποτέ καρκίνο των ωοθηκών, ενώ κάποιες άλλες χωρίς κανέναν από αυτούς τους παράγοντες κινδύνου μπορεί, παρόλα αυτά, να αναπτύξουν καρκίνο των ωοθηκών.

Ως και το 90% όλων των περιπτώσεων των ωοθηκικών καρκίνων είναι σποραδικοί καρκίνοι της ωοθήκης. Αυτό σημαίνει ότι δε σχετίζονται με κληρονομικές γενετικές μεταλλάξεις. Ο κίνδυνος ανάπτυξης μιας σποραδικής μορφής καρκίνου της ωοθήκης σχετίζεται κυρίως, με τον συνολικό αριθμό των κύκλων ωορρηξίας που έχουν λάβει χώρα στις ωοθήκες κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας μιας γυναίκας.

Πιστεύεται πως η επαναλαμβανόμενη διέγερση των ωοθηκικών ιστών κατά τη διάρκεια των κύκλων ωορρηξίας, αυξάνει τον κίνδυνο βλάβης του DNA των κυττάρων, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, οι παράγοντες κινδύνου για αυτόν τον τύπο ωοθηκικού καρκίνου είναι:

Γήρανση: καθώς μια γυναίκα μεγαλώνει, αλλαγές στο DNA μέσα στους ωοθηκικούς ιστούς μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου των ωοθηκών. Συνολικά η επίπτωση του καρκίνου της ωοθήκης αυξάνεται κάθε δεκαετία. Ο μέσος όρος της ηλικίας των γυναικών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο της ωοθήκης είναι περίπου τα 60 έτη.

Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου ωοθήκης ή καρκίνου μαστού: ως και 10% των ασθενών με καρκίνο της ωοθήκης έχουν κληρονομήσει μία γενετική μετάλλαξη που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο στην ωοθήκη. Ορισμένες μεταλλάξεις παράγουν ένα ελαττωματικό γονίδιο που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο. Μεταλλάξεις στα κύτταρα που προορίζονται να γίνουν ωάρια ή σπερματοζωάρια, διαβιβάζονται από ένα γονέα στους απογόνους του/της. Για τον επιθηλιακό ωοθηκικό καρκίνο, ορισμένοι υπότυποι συνδέονται με γνωστές γενομικές μεταλλάξεις, για παράδειγμα με τις μεταλλάξεις που καλούνται BRCA1 και ΒRCA2. Αυτές οι μεταλλάξεις συνδέονται επίσης με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού.

Η γυναίκα που έχει μία συγγενή πρώτου βαθμού (μητέρα, κόρη ή αδερφή) με καρκίνο της ωοθήκης διατρέχει 3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου της ωοθήκης. Ο κίνδυνος αυξάνει παραπάνω όταν υπάρχουν πάνω από μία πρώτου βαθμού συγγενείς με ιστορικό καρκίνου της ωοθήκης. Γενικά, για γυναίκες που φέρουν τη μετάλλαξη BRCA1, ο εκτιμώμενος δια βίου κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών κυμαίνεται μεταξύ 26 και 54%, και για εκείνες που φέρουν τη μετάλλαξη BRCA2 αυτός ο κίνδυνος κυμαίνεται μεταξύ 10 και 23%.

Ατομικό ιστορικό καρκίνου του μαστού πριν την ηλικία των 50 ή οικογενειακό ιστορικό (ευρύτερο από του πρώτου βαθμού συγγενείς) καρκίνου της ωοθήκης, του μαστού, του ενδομητρίου ή του εντέρου, επίσης συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου της ωοθήκης.

Ο αριθμός των παιδιών που έχει γεννήσει μία γυναίκα. Οι άτεκνες γυναίκες διατρέχουν δύο φορές υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο της ωοθήκης σε σχέση με εκείνες που έχουν γεννήσει παιδιά. Ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου των ωοθηκών μειώνεται με κάθε γέννηση ζώντος παιδιού έως τον αριθμό των 5 γεννήσεων. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η ωορρηξία διακόπτεται προσωρινά και η προκύπτουσα μείωση του αριθμού των κύκλων ωορρηξίας κατά τη διάρκεια της ζωής, πιστεύεται ότι μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου των ωοθηκών.

Υπάρχουν παράγοντες που συνδέονται με μειωμένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου των ωοθηκών. Αυτοί είναι:

Ισχυρό αναπαραγωγικό ιστορικό. Όπως εξηγήθηκε παραπάνω, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου των ωοθηκών μειώνεται με τον αριθμό των φορών που μια γυναίκα έχει γεννήσει ζώντα τέκνα. Το αποτέλεσμα είναι μέγιστο στις 5 γεννήσεις.

Ο θηλασμός έχει μια προστατευτική επίδραση στην ανάπτυξη του καρκίνου των ωοθηκών. Αυτό θεωρείται ότι σχετίζεται με το γεγονός ότι ο θηλασμός καταστέλλει την ωορρηξία, μειώνοντας έτσι τον αριθμό των κύκλων ωορρηξίας κατά τη διάρκεια της ζωής.

Τα από του στόματος αντισυλληπτικά καταστέλλουν την ωορρηξία και ως εκ τούτου ασκούν μια προστατευτική επίδραση. Η μακροχρόνια χρήση των από του στόματος αντισυλληπτικών μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου των ωοθηκών έως και κατά 50%. Επιπλέον, η προστασία διαρκεί για περισσότερο από 30 χρόνια μετά την τελευταία χρήση του αντισυλληπτικού.

Γυναικολογικό χειρουργείο. Τόσο η απολίνωση των σαλπίγγων όσο και η υστερεκτομή, σχετίζονται με μείωση του κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου των ωοθηκών. Η αιτιολογία δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά πιστεύεται ότι αυτές οι χειρουργικές επεμβάσεις διαταράσσουν την παροχή αίματος στις ωοθήκες, διαταράσσοντας επίσης τη λειτουργία τους (ωορρηξία).

Για ορισμένους παράγοντες πιθανολογείται ότι συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου των ωοθηκών, αλλά τα έως τώρα δεδομένα είναι ανεπαρκή:

Συγκεκριμένα φάρμακα γονιμότητας έχουν ενοχοποιηθεί για πρόκληση καρκίνου των ωοθηκών, αλλά τα δεδομένα δεν έχουν επιβεβαιωθεί.

Μελέτες έχουν δείξει ότι οι θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης με οιστρογόνα σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, όταν δίνονται για περιόδους μεγαλύτερες από 10 χρόνια, μπορεί να σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου των ωοθηκών. Τα στοιχεία όμως είναι ανεπαρκή.

Η χρήση του ταλκ στη γεννητική περιοχή είναι ύποπτη ότι σχετίζεται με την ανάπτυξη του καρκίνου των ωοθηκών. Το ταλκ μπορεί να φτάσει στις ωοθήκες μέσω του αναπαραγωγικού σωλήνα και μπορεί να ερεθίσει το ωοθηκικό επιθήλιο. Ωστόσο τα στοιχεία για τη συσχέτιση της χρήσης του ταλκ με τον ωοθηκικό καρκίνο είναι ελλιπή.