Συμφύσεις

Η κοιλιακή κοιλότητα καλύπτεται εσωτερικά από μια μεμβράνη (το περιτόναιο) ενώ τα ενδοκοιλιακά όργανα από τη συνέχεια αυτής (τον ορογόνο). Αυτές οι επιφάνειες είναι λείες και υγρές ώστε τα όργανα να διολισθαίνουν και να μην συγκολλούνται μεταξύ τους. Σε περίπτωση φλεγμονής, αιμορραγίας, ή τραύματος η απάντηση των ιστών στη διαδικασία επούλωσης ενδεχομένως να οδηγήσει στο σχηματισμό ουλών.

Μια σύμφυση είναι ένα είδος ουλής, ένας ινώδης ιστός που συνδέει μεταξύ τους αφύσικα δύο ή περισσότερα μέρη του σώματος. Οι περισσότερες συμφύσεις γίνονται για πρώτη φορά αντιληπτές κατά τη διάρκεια κάποιας επέμβασης.

Αιτιολογία

Το κύριο αίτιο δημιουργίας συμφύσεων είναι οι χειρουργικές επεμβάσεις. Μη χειρουργικής αιτιολογίας συμφύσεις μπορεί να εμφανιστούν σαν αποτέλεσμα μίας παθολογικής κατάστασης: ενδομητρίωση, λοίμωξη (περιτονίτιδα ή λοίμωξη από χλαμύδια), χημειοθεραπεία, ακτινοβολία και καρκίνος.

Διάκριση

Αναλόγως της εντόπισής τους διακρίνονται σε ενδοπυελικές και ενδομητρικές. Οι ενδοπυελικές είναι αυτές που σχηματίζονται μεταξύ μήτρας, ωοθηκών, σαλπίγγων, εντέρου και/ή ουροδόχου κύστης σαν αποτέλεσμα κάποιου από τα αίτια που αναφέρθηκαν.

Οι ενδομητρικές συμφύσεις χαρακτηρίζονται από την παρουσία ουλώδους ιστού μέσα στην κοιλότητα της μήτρας και προκαλούνται είτε έπειτα από τραυματισμό (απόξεση, ενδομήτριο σπιράλ), είτε μετά από φλεγμονή του ενδομητρίου.

Συμπτώματα – Επιπλοκές

Ενδοκοιλιακές συμφύσεις με τη συμμετοχή των γυναικείων οργάνων αναπαραγωγής (σάλπιγγες, ωοθήκες) διαταράσουν τη φυσιολογική ανατομική σχέση μεταξύ των οργάνων αυτών και οδηγούν σε υπογονιμότητα, επώδυνη συνουσία (δυσπαρεύνια), χρόνιο πυελικό πόνο, ενώ αυξάνουν την πιθανότητα έκτοπης κύησης (εξωμητρίου). Συμφύσεις που αφορούν το έντερο μπορεί να προκαλέσουν απόφραξη η οποία μπορεί να εκδηλωθεί με δυσκοιλιότητα, έντονο κοιλιακό άλγος, μετεωρισμό, ναυτία, έμετο ή ακόμη και με διάτρηση, περιτονίτιδα και σήψη.

Οι ενδομητρικές συμφύσεις ενοχοποιούνται για υπογονιμότητα (λόγω αδυναμίας εμφύτευσης του εμβρύου στη μήτρα) και αυξημένη συχνότητα αποβολών. Ενίοτε, γυναίκες με ενδομητρικές συμφύσεις παρατηρούν μείωση στην ποσότητα του αίματος της περιόδου, συχνά όμως δεν προκαλείται κανένα σύμπτωμα.

Διάγνωση

Το ιστορικό και η γυναικολογική εξέταση της ασθενούς δίνουν ενδείξεις για την ύπαρξη συμφύσεων, ωστόσο αξιόπιστη επιβεβαίωση της διάγνωσης προκύπτει μετά από λαπαροσκοπικό και υστεροσκοπικό έλεγχο. Με την διαγνωστική λαπαροσκόπηση ελέγχεται η ποιότητα (λεπτές η παχιές) και η έκταση των συμφύσεων. Η υστεροσκόπηση είναι η μοναδική μέθοδος αξιόπιστης διάγνωσης και θεραπείας των συμφύσεων ενδομητρίου και συνίσταται σε περιπτώσεις διερεύνησης υπογονιμότητας και αποβολών.

Αντιμετώπιση

Η λύση των συμφύσεων (συμφυσιόλυση) είναι προτιμότερο να γίνεται με λαπαροσκόπηση σύμφωνα με τις αρχές της μικροχειρουργικής, με όσο το δυνατόν ατραυματικές κινήσεις και από εξειδικευμένα χέρια, για τη σωστή επαναφορά της ανατομικής σχέσης των οργάνων και την αποφυγή υποτροπής ή και δημιουργίας επί πλέον συμφύσεων. Στο τέλος της επέμβασης μπορούν να τοποθετηθούν μεταξύ των τραυματικών επιφανειών ειδικοί φραγμοί για την αποφυγή υποτροπών, οι οποίοι σταδιακά απορροφώνται από τον οργανισμό.

Δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει μέθοδος που να αποτρέπει σε ποσοστό 100% την επανεμφάνισή τους. Οριστική λύση στη θεραπεία των συμφύσεων δεν δύναται να δοθεί ακόμη και μετά από χειρουργική λύση τους. Κι αυτό γιατί μεταξύ άλλων η δημιουργία των συμφύσεων εξαρτάται και από το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς. Έτσι ένα μικρό ποσοστό των ασθενών θα υποβληθεί σε πολλαπλά χειρουργεία.

Τελευταία Νέα